Początki polskiej archiwistyki społecznej – w świadomej siebie, zinstytucjonalizowanej postaci – przypadają na lata 90. XX wieku, kiedy to pracownicy warszawskiego Ośrodka KARTA (niezależnej organizacji pozarządowej zajmującej się dokumentowaniem i upowszechnianiem historii najnowszej Polski i Europy Środkowo-Wschodniej) zaczęli realizować pierwsze, pionierskie projekty z zakresu gromadzenia, opracowywania i udostępniania niepaństwowego zasobu archiwalnego. Szeroko zakrojona działalność Ośrodka KARTA, podejmowana konsekwentnie w kolejnych dekadach, przyczyniła się do obserwowanego obecnie rozwitu archiwów społecznych w Polsce, którego namacalny wyraz stanowi sieć Cyfrowych Archiwów Tradycji Lokalnej (CATL), zrzeszająca ponad 100 społecznych ośrodków archiwistycznych, działających na terenie całego kraju. Mimo postępującej profesjonalizacji, istota funkcjonowania archiwów społecznych – jako emanacji obywatelskiego ruchu na rzecz zachowania pamięci – wciąż zasadza się na spontanicznym zaangażowaniu członków organizacji pozarządowych i społeczności lokalnych, motywowanych pasją i potrzebą bezinteresownego działania. Archiwa społeczne powstają w ramach różnego rodzaju inicjatyw, powołują je do życia zarówno grupy, jak i jednostki zainteresowane dokumentowaniem mikrohistorii. W przypadku Michałowickiego Archiwum Społecznego impuls wyszedł ze strony Stowarzyszenia Instytut Strumiłły, którego członkowie troszczą się o rozwój i promocję wiedzy na temat dziedzictwa kulturowego ziemi michałowickiej. Michałowickie Archiwum Społeczne ma pomóc w ocaleniu od zapomnienia lokalnych tradycji i zwyczajów i zachować dla przyszłych pokoleń obraz dawnych wsi zapisany we wspomnieniach mieszkańców. W skład zasobu archiwalnego wejdą również stare fotografie, wycinki prasowe, dokumenty osobiste i inne dokumenty życia społecznego, które po opracowaniu trafią na stronę internetową archiwum, by służyć wszystkim mieszkańcom i sympatykom gminy.
